ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΑΤΥΧΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ

ΤΙΣ ΠΤΑΙΕΙ;

  Από τη μία τα τελετάμπις και από την άλλη οι avengers, από την μία ο ηλίθιος και ο πανηλίθιος και από την άλλη ο Γκάνταλφ στο mid και ο Λέγκολας carry. ή μήπως ένα παιχνίδι μυαλού και ένα κύημα της φαντασίας; Αυτό το άρθρο θα εξετάσει εάν όντως υπάρχουν διαφορές στα διάφορα κρυφά mmr των public και στα κανονικά mmr των rank match που θα σας βγάλουν απο το αδιέξοδο αν σας έχει καταραστεί ο θεός ή αν είστε όντως ο μεγαλύτερος γκαντέμης του DotA 2 όσον αφορά την επιλογή ομάδας και το balance της. ΞΕΚΙΝΑΜΕ!

  ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΑΤΥΧΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ

  
  Λες να μην υπάρχουν; Είναι λογικό στα 900 -1000 παιχνίδια που αντιστοιχούν κατά μέσο όρο στον μέσο dota player, τα 50 με 100 να είναι τουλάχιστον, άτυχες στιγμές. Και όταν λέμε άτυχες στιγμές δεν εννοούμε να έπεσε ο γενικός και να έκλεισε το modem με αποτέλεσμα να κατεβάζεις εσύ χριστοπαναγίες, αλλά να σου έτυχε όντως μια ομάδα φουλ άχρηστοι που θα προτιμούσες εκείνη τη στιγμή να σε είχαν δέσει zombies πάνω από μία δεξαμενή με σκυλόψαρα Αμαζονίου, παρά να παίζεις μαζί τους. Είναι επίσης λογικό να μην ξέρουν όλοι να παίζουν όλους τους ήρωες και να τους παίζουν καλά (όπως νομίζεις εσύ ότι κάνεις) και έτσι να προκύπτουν σφαλματάκια και μικροπτέσματα του στυλ έχεις μείνει εσύ 100 hp και ξαμολάει ulti ο zeus και ψοφάς, ενώ δίπλα σου κόβει βόλτες χαρούμενος ένας dazzle με full mana και χωρίς cd. Αυτό φίλες και φίλοι θα συμβεί. Αλλά πόσες φορές; 1-2-3-4-14-28;; Από μια στιγμή και μετά πρέπει να ξεκινήσει ο διαλογισμός και ο εσωτερικός διάλογος <<μήπως φταίω και γω λιγάκι που έχω κατεβάσει π.χ. τα καντήλια της μητρόπολης στον dazzle και να μην healare από αντίποινα;;>> Αμέ. Υπάρχουν και αυτά. Επομένως πρέπει και μερικές φορές να αναλογιστούμε και την συμπεριφορά μας απέναντι σε συμπαίχτες και αντιπάλους έτσι ώστε να μην τυραννιόμαστε από την ένδειξη low. Και μιας και αναφερθήκαμε στη συμπεριφορά χαίρομαι πάρα πολύ γιατι μπορώ πλέον να μιλήσω για τη ΓΑΜΗΜΕΝΗ ΤΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΠΟΥ ΛΕΙΠΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΚΑΘΕ GAMER.